بررسی انرژی کرنشی درونی سازه در زلزله های حوزه ی نزدیک

در این تحقیق انرژی ورودی به سازه در اثر زلزله های نزدیک گسل مورد مطالعه قرار گرفته است. رکوردهای زلزله ی حوزه ی نزدیک مشخصاتی دارند که آنها را از سایر زلزله ها متمایز می سازد. از جمله ی این مشخصات می توان به پالس هایی با پریود بلند اشاره کرد که بر روی رکورد زمینه با محتوای فرکانسی بالا سوار شده اند. ماهیت این پالس ها نسبت به ماهیت رکورد زمینه از قطعیت بیشتری برخوردار است و این نکته بررسی پاسخ سازه در دو مرحله ی قطعی و احتمالاتی، و سپس ترکیب آنها را با یکدیگر ممکن می سازد. این نگرش باعث می شود بخشی از پاسخ که تقریباً قطعی است در فرایندهای احتمالاتی وارد نشود و درنتیجه دقت جواب ها افزایش یابد. با توجه به رویکرد ذکرشده پاسخ سازه به زلزله های حوزه ی نزدیک محاسبه، و نتایج به صورت طیف انرژی درونی سازه ارائه شده است. نتایج ارائه شده حاکی از آن است که در نزدیکی گسل با افزایش بزرگی زلزله میزان انرژی کرنشی درونی سازه و نیز پریود متناظر آن افزایش می یابد و نتایج این محدوده بیشتر تابع مشخصات پالس است و از رکورد زمینه کم تر تأثیر می پذیرد. از سوی دیگر، هرچه فاصله از گسل زیاد می شود سهم نسبی رکورد زمینه افزایش می یابد؛ به گونه یی که در طیف پاسخ دو ناحیه ی بیشینه ی موضعی مشاهده می شود. نواحی بیشینه ی طیف پاسخ شامل یک ناحیه ی نزدیک به پریود غالب رکورد زمینه و ناحیه ی دیگر در محل پریود پالس است.